چگونگی کاهش پیچیدگی سرور ابری توسط کوبرنتیز

کوبرنتیز در مواردی که به امنیت سیستم و زیرساختها مربوط می شود ، بیش از حد مورد استفاده قرار می گیرد ، اما در موارد ایجاد اتوماسیون چندان به کار گرفته نمی شود . در حقیقت کسانی که بیشتر به کوبرنتیز نیاز دارند ، از قابلیت های آن چندان اطلاع ندارند.

 

 

چندی پیش کوبرنتیز به عنوان فاتح نبرد در ایجاد هماهنگی کانتینرها معرفی شد. با اینکه امیدواریم که این مطلب صحت داشته باشد ، اما کسانی در صنعت سرور ابری و سرور مجازی وجود دارند که تصور می کنند کوبرنتیز سرامد تمام تکنولوژی ها است و تنها کوبرنتیز می تواند تمام مشکلات موجود را حل کند.

 

بنابراین ما شاهد استفاده ی بیش از حد از کوبرنتیز برای حل تمام مشکلات امنیتی ، مسائل مربوط به زیرساخت ها و حتی به عنوان یک استراتژی کامل برای شرکت هایی که به دنبال یافتن یک راه نجات برای مشکلات آینده ی خود هستند ، هستیم . همیشه و همه جا از کوبرنتیز استفاده می شود.

 

به عنوان یک متخصص رایانش ابری و کسی که تجربه ی کار با کوبرنتیز را هم در سیستمهای درون سازمانی و هم در سرور ابری عمومی دارم ، می توانم بگویم که بیشتر تعریفهایی که از کوبرنتیز می شود ، واقعیت دارد. با این وجود می توانم بگویم که ما به کوبرنتیز به عنوان ابزار کمکی برای رویارویی با مسئله ی اصلی که در سال ۲۰۲۰ با آن روبرو خواهیم بود _ پیچیدگی سرور ابری _ نگاه نمی کنیم.

 

پیچیدگی سرور ابری دو دلیل اصلی دارد

عامل نخست استفاده ی بیش از حد از ابزارهای ناهمگن در زمان انتخاب پلت فرمهای سرور ابری است. اگرچه استفاده از multi cloud ایده ی خوبی است ، درهم آمیختن هزاران API بومی با یک پلت فرم یکپارچه ی واحد ، آن هم با دو یا سه رابط کار سازندگان و انجام عملیات اجرایی را بسیار چالش برانگیز می کند.

 

عامل دوم استفاده از سرور ابری و سرور اختصاصی بدون برنامه ریزی خاص است . برای به کارگیری multi cloud با کمترین خطر ، لازم است که بدانیم الآن در چه جایگاهی قرار داریم ، به کجا می خواهیم برسیم و چگونه باید به این هدف دست پیدا کنیم. بسیاری از شرکتها و موسسات قادر به پاسخ گویی به این سوالات نیستند و در عوض تنها به صورتی بی منطق به کار خود ادامه می دهند .

 

برای حل مسئله ی پیچیدگی سرور ابری نیز دو راه حل وجود دارد

راه نخست، abstraction است . با استفاده از یک لایه ی انتزاعی با حداقل نقاط تماس مشترک ، می توانید خود را از پیچیدگی ناشی از برخورد مستقیم با ابزار و واسطه های ابری بومی دور نگه دارید.

 

راه دوم ، اتوماسیون است . استفاده از واسطه ها به صورت خودکار می تواند سبب اسانتر و در نتیجه ساده تر شدن عملیات اجرایی شود . کوبرنتیز به خوبی از عهده ی انجام اتوماسیون برمی آید. محیط کوبرنتیز ، از جمله Antos که به تازگی عرضه شده است ، در حال انتزاعی کردن داده ها و اپلیکیشنها در داخل کانتینر است . در آمد اصلی در ایجاد اتوماسیون در این کانتینر هاست به گونه ای که هم زمان با کاهش پیچیدگی قابلیت توسعه ی بیشتری داشته باشند.

 

مسئله ی نگران کننده آن است که کسانی که باید با مسئله ی پیچیدگی سرور ابری و سرور مجازی روبرو شوند ، چیزی در مورد اتوماسیون و اینکه کوبرنتیز چگونه می تواند این مسائل را حل کند ، نمی دانند. آنها به جای مفهوم کوبرنتیز که مفهومی فراتر از مجوعه ی ابزار است ، بر روی ابزار خاص تمرکز کرده اند .

 

اگر قرار است با مسئله ی پیچیدگی سرور ابری مقابله کنیم ، لازم است که بر روی ویژگی اتوماسیون و به ویژه فعال سازی تکنولوژیهای جدید همچون کوبرنتیز متمرکز شویم . کوبرنتیز راه حل قطعی مسئله ی پیچیدگی سرور ابری و سرور مجازی نیست ، اما می توان با استفاده از آن به رویکردها و ابزار مناسب برای رویارویی با این مسئله دست یافت .