اترنت یک تکنولوژی اتصال برای شبکه های محلی (LANs) است – بر اساس ارسال بسته ها. این سیم کشی و سیگنالینگ برای لایه فیزیکی، و فرمت های بسته و لایه پروتکل برای کنترل دسترسی به شبکه مدل OSI را تعریف شده است.
اترنت به عنوان IEEE 802.3 استاندارد شده است. از سال ۱۹۹۰، این فناوری LAN به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفته است. و تا حد زیادی جایگزین سایر استانداردهای شبکه مانند Token Ring، FDDI و ARCNET است. اتـرنت در ابتدا به عنوان یکی از پروژه های پیشگام در Xerox PARC – مرکز تحقیقات Palo Alto توسعه یافت.
عموما درک می شود که اتـرنت در سال ۱۹۷۳ اختراع شد. زمانی که رابرت متکالفی نوشتن یادداشتی برای کارفرمایان خود درباره پتانسیل این فناوری در شبکه های محلی انجام داد. Metcalfe ادعا می کند که در واقع، اترنت در طول چندین سال توسعه یافت. به زودی هر دو توسط موج محصولات اترنـت غرق شدند. در این روند، ۳Com به یک شرکت بزرگ تبدیل شد. همچنین این واقعیت است که ۳Com نیز به عنوان U.S. Robotics شناخته می شود. همچنین تولید کننده پردازنده ها است.
اترنت – بررسی اجمالی
اترنت بر مبنای ایده نقاط در شبکه ارسال پیام ها در اصل سیستم رادیویی، اسیر درون یک سیم یا کانال مشترک است. گاهی اوقات اتر نامیده می شود. این یک مرجع مبهم به عنصر روشنایی است که از طریق آن فیزیکدانان قرن نوزدهم معتقد بودند نور از راه میرود. هر نقطه دارای کلیدهای ۴۸ بیتی جهانی منحصر به فرد به نام MAC است. تا اطمینان حاصل شود که تمام سیستمهای اترنت دارای آدرس های متمایز هستند. مشاهده شده است که ترافیک اترنت خواص خواص خودبخودی دارد. و پیامدهای مهمی برای مهندسی ترافیک مخابرات و غیره دارد.
Ethernet CSMA / CD به اشتراک گذاشته شده است
یک طرح شناخته شده به عنوان دسترسی چندگانه حسگر حمل و نقل با تشخیص برخورد (CSMA / CD) روش رایانه را به اشتراک گذاشت کانال. در ابتدا در ۶۰ تا ALOHAnet – هاوایی با استفاده از رادیو توسعه یافته است. این طرح نسبتا ساده در مقایسه با شبکه حلقه ای یا کنترل مرکزی (شبکه های کنترل شده است). هنگامی که یک کامپیوتر می خواهد اطلاعاتی را ارسال کند، از الگوریتم زیر پیروی می کند:
هاب های اترنت
این مسئله توسط اختراع هاب های اترنـت حل شده است. که یک شبکه با توپولوژی ستاره فیزیکی را تشکیل می دهد. با کنترل کننده های رابط چندین شبکه ارسال اطلاعات به هاب و از این رو داده ها سپس به ستون فقرات یا دیگر بخش های شبکه انتقال می یابند. اما با وجود توپولوژی فیزیکی ستاره، هاب با شبکه های اترنت هنوز از CSMA / CD استفاده می کند. که در آن هر بسته ای که به پورت روی هاب فرستاده می شود می تواند برخورد کند. هاب حداقل در کار با برخورد های بسته انجام می شود.
هنگامی که سطح ترافیک شبکه کم است، شبکه های اترنت به عنوان یک رسانه مشترک به خوبی عمل می کنند. از آنجا که احتمال تصادم متناسب با تعداد فرستنده ها و حجم داده ها است ارسال می شود. شبکه می تواند به شدت پر تحرک، حدود ۵۰٪ از ظرفیت امتیاز، بسته به این عوامل. برای حل این، ما “اترنـت” سوئیچ ها را توسعه دادیم تا پهنای باند موجود را به حداکثر برسانیم.
اترنـت سوئیچ شده
بیشتر تاسیسات اترنت مدرن به جای هاب ها از سوئیچ های اتـرنت استفاده می کنند. اگر چه سیم کشی به یک هاب اترنت (Ethernet مشترک) یکسان است، اما با سوئیچ ها به جای هاب ها، Ethernet سوئیچ شده دارای مزایای زیادی نسبت به رسانه های اتـرنت، از جمله پهنای باند بالاتر و سیم کشی ساده است. اما بزرگترین مزیت این است که محدودیت هایی را در زمینه برخورد ایجاد کنید که تاثیر کمتر بر روی محیط مشترک باعث افزایش عملکرد بهتر در شبکه می شود. شبکه های متداول معمولا یک توپولوژی ستاره دنبال می کنند؛ هرچند اترنت “ابر” تنها از نقطه نظر دستگاه های متصل شده است.
سوئیچ اترنـت “یاد میگیرد” نقاط مربوط به هر پورت چیست و به این ترتیب ترافیک غیر رادیویی را به پورتهای دیگر منتقل می کند. تا بسته ها به آن پاسخ ندهند، جدا سازی دامنه های برخورد. بنابراین، سوئیچینگ اترنت می تواند اجازه می دهد تا اترنـت با سرعت کامل توسط یک جفت پورت در یک سوئیچ واحد استفاده شود. از آنجا که بسته ها به طور معمول تنها به بندری که برای آنها طراحی شده اند تحویل می شود. ترافیک در یک اترنت سوئیچ کمی کمتر از اترنت اشتراکی است. با این حال، به آسانی می توان سیستم های اتـرنت سوئیچ شده را به وسیلۀ ابزارهایی مانند ARP spoofing و MAC flooding و همچنین مدیران با استفاده از توابع نظارت برای کپی شبکه ترافیک، Ethernet سوئیچ کرد.
